Zihnim gene,

maziye döndü:

Hisar Tepede idi,

orta okul.

Bolu lisesi,

1954 de kurulmuştu,

O yıl biz,

orta sonda idik.

****

Orta yaşlı,

bir öğretmenimiz vardı.

Adı Cemal Behlil'di.

Zarif bir insan,

örnek bir öğretmendi.

****

Bize,

zart zurt etmez,

örnek olurdu:

*-Onu hiçbir yerde,

tıraşsız göremezdik.

*-Çok şık giyinirdi.

*-Ayakkabıları daima,

pırıl, pırıl parlardı.

Giyimine imrenirdim.

Özenirdim de,

ama bir türlü,

onun gibi tiril, tiril,

olmayı başaramazdım.

****

En özendiğim günde bile,

birkaç saat içinde,

ayakkabım

ve paçalarım,

çamur olurdu,

pantolonumun ütüsü de,

bozulurdu.

****

Tarih dersimize girerdi.

Dersin ortalarına doğru,

esnemeler,

fısıltılar,

kıpırtılar,

başlardı.

****

İşte o anda kutusundan,

kemanını çıkarır,

başlardı çalmaya…

****

Vivaldiler,

Motzartlar,

daha neler, neler.

Bu müzik ziyafeti

beş dakika sürerdi,

Ardından;

kaldığı yerden,

derse devam ederdi.

****

Bir süre sonra,

İstanbul'a tayini çıktı.

Nefis ezgileri de,

zihnimde kaldı.

****

Aradan yıllar geçti.

Vefatını öğrendim.

Vefatı muhteşemdi.

****

Çamlıca kız lisesinden,

emekli olmuş.

Bir süre sonra da,

"Alzaymir"

hastalığına yakalanmış.

****

Önce yürümesi yavaşlamış,

sonra el ve ayaklarında,

titreklik oluşmuş,

daha sonra da,

zihni bulanmaya başlamış.

****

Ağustos ayında bir gün,

ortadan yok olmuş.

Aramış, taramış,

bakmadık yer bırakmamışlar.

Yok!

yok!!

yok!!!

Sanki yer yarılmış da,

içine girmiş…

****

Bakmadıkları,

tek yer kalmış;

emekli olduğu okul.

****

Kendi aralarında,

tartışıp:

"Olamaz;

Rumeli yakası nere,

Anadolu yakası nere!!!

Alzaymir hastası

ve de zihni bulanık biri,

mümkünü yok oraya gidemez,

Hem şimdi yaz tatili,

okulda kimse olmaz,

neden gitsin ki,

demişler"

demiş olmasına ama,

gene de,

Çamlıca Kız Lisesi'ne,

gitmişler.

****

Okulda,

in-cin top oynuyormuş.

Aramaya başlamışlar.

Biraz sonra,

girdikleri bir sınıfta,

şu manzara ile,

karşılaşmışlar:

[Boş bir sınıf,

sıralar, sıraların karşısında,

kara tahta,

onun yanında bir kürsü,

ve kürsüye (pijamalı) ,

yığılıp kalarak,

ruhunu teslim eden,

Cemal Behlil hoca.]

****

Tüm öğretmenlerin,

öğretmenler haftasını,

kutlarım..

Not:

İlgisi nedeni ile diğer köşemdeki

ÖRNEK ÖĞRETMENLER,

AZALIYORMU?

başlıklı yazımı okumanızı öneririm.